یکدیگر را دوست بدارید،اما از عشق زنجیر مسازید:

بگذارید عشق همچون دریایی مواج میان ساحل های در تموج و اهتزاز باشد.

جامهای یکدیگر را پر کنید اما از یک جام منوشید.

از نان خود به یکدیگر هدیه دهید اما هردو از یک قرص نان تناول مکنید.

به شادمانی با هم برقصید و آواز بخوانید اما بگذارید هر یک برای خود تنها باشید.

همچون سیمهای عود که هریک در مقام خود تنهاست،اما همه با هم به یک

آهنگ مترنمند دلهایتان را به هم بسپارید اما به اسارت یکدیگر ندهید، زیرا تنها

دست زندگی است که می تواند دلهای شما را در خود نگاه دارد.

در کنار هم بایستید اما نه بسیار نزدیک :از آنکه ستون های معبد به جدایی بار بهتر کشند،

و بلوط و سرو در سایه هم به کمال رویش نرسند.( جبران خلیل جبران )